معنی قرچی برچی

نادرست نویسی غرچی برچی جرنده کرجن (غضروف) پارسی است (اسم) غضروف.

ترکی زینه دار، زینه پوش (زینه جنگ افزار) (اسم) رئیس جبه خانه، جبه پوش سلاحدار مسلح.

غضروف.

غضروف

قرچی برچی

قرچی برچی

تل قلعه آب باریک، تل قلعه آرین، تل قلعه باجگاه، تل قلعه پل فسا، تل قلعه حکوان، تل قلعه ده شیخ، تل قلعه قرچی، تل قلعه کلاه سیاه، تل قلعه کهنه همت آباد، تل قلعه سروستان

غضروف را گویند.

برچی. [ب َ] (اِ) نیزه ٔ کوچک. (ناظم الاطباء). برچق. برچخ. برچه. زوبین.

سدیدالدین اعور کرماج. [س َ دُدْ دی اَع ْ وَ رِ ک ِ] (اِخ) از اماجد شعراست. با اثیرالدین اخسیکتی معاصر بود و مهاجات فیمابین ایشان روی داده است. از جمله این رباعی را اثیرالدین بجهت وی فرموده:
قلب تو ز نور معرفت عور چراست
بینی تو بر روی تو چون کور چراست
ابلیس اگر نیستی ای مردک زشت
پس راست بگو چشم چپت کور چراست.
(از مجمع الفصحا ج 1 ص 245).
و در تاریخ جهانگشای جوینی قطعه ٔ ذیل از او در مرگ جغتای آمده است:
روشنت گشت که این تیره جهان دام بلاست
خبرت شد که جهان عشوه ده داد و دغاست
قرچی و کیول و لشکر جراره چه سود
چون اجل تاختن آورد و گرفت از چپ و راست
آنکه در آب نمیرفت کسی از بیمش
غرقه ٔ بحر فنا گشت که بس باپهناست.
(تاریخ جهانگشا ج 1 ص 281).

رئیس جبه خانه، جبه پوش، سلاحدار، مسلح. [خوانش: (قُ) [تر - مغ.] (اِمر.) = قورچی: ]

528